ما هنوز در گامهای آغازین تاریخنگاری زندان هستیم. بيشتر آن چه تاکنون منتشر شده، خاطرات زندان و روایت‌های فردی‌ست. به نظر من اصالت خاطرات زندان و روایت‌های فردی هم آن جا محك مى‌خورد كه به راستى روایت‌ها «فردی» باشند. یعنی راوی احساس‌ها، برداشت‌ها و مشاهدات مستقیم خودش را به قلم یا به زبان بیاورد. اصالت این قبیل کارها از اين جنبه است. به همین خاطر هم آن‌ها را «کتاب خاطرات»مى‌خوانيم و به همين خاطر هم مى‌پذيريم كه از يك وضعيت يگانه، روایت‌ها و دیدهای گوناگونی ارائه شود.
● درست می‌گویید، امّا بسیاری از وقایع نگاری‌ها و خاطرات زندان به عنوان تاریخنگاری و کاری تحقیقی مورد تأکید قرار گرفته است. اتفاقاً مشکل هم از همین نقطه شروع شده، که در این کارزار تشخیص سره از ناسره کاری دشوار شده است.
o با شما هم‌عقيده‌ام كه تشخيص سره از ناسره كار دشوارى شده، اما لابد شما هم با من هم‌عقيده‌ايد كه اين دشوارى‌ى خوبى‌ست! چرا که ما در آستانه‌ى تحولى مهم در زندان نويسى هستيم
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen